Urodził się w 1943 roku na Jamajce, jako Hubert Winston McIntosh. W wieku 16 lat przeprowadził się z rodzicami do Kingston, gdzie zaprzyjaźnił się z Robertem Marleyem i Neville Livingstonem (Bunny Wailerem). W 1962 zalożyl wraz z nimi grupę "The Wailers", która stała się najwybitniejszą przedstawicielką reggae, a wchodzący w jej skład muzycy do dziś stali się klasycznymi przedstawicielami gatunku. Peter Tosh jest współautorem “Get Up Stand Up” oraz autorem “400 Years”, “One Foundation”, czy “Funeral”. Rok 1973 przyniósł zmiany w zespole, opuścił go Bunny Wailer , wkrótce potem uczynił to niezadowolony z rabowania zespołu przez Chrisa Blackwella Peter Tosh. Na początku 1975 został dotkliwie pobity przez policję jamajską, co skłoniło go do napisania piosenki “Mark Of The Beast”, którą z lubością śpiewał na każdym ze swoich koncertów, dedykując ją siłom "prawa i porządku". Następnym singlem, do dziś wzbudzającym sprzeciw w sferach rządowych, była piosenka "Legalize It" nawołująca do Legalizacji ganji w kraju, którego około 70% dorosłej populacji systematycznie pali marihuanę. Utwór znalazł się na pierwszym solowym albumie Tosha zatytułowanym również “Legalize It”, zawierającym także kilka piosenek Bunny Wailera. Cały materiał nagrali wraz z muzykami z "The Wailers", którzy razem z Bobem Marleyem, Toshem i Bunny Wailerem wystąpili w 1975 roku na ostatnim wspó1nym koncercie. Następnym udanym przedsięwzięciem było wydanie płyty “Equal Rights”, swoistego credo Tosha, który od początku swej drogi muzycznej zawsze występował w obronie praw ciemiężonych i wyzyskiwanych, do których sam się zaliczał. Płyta ta jest najgłębszym świadectwem moralnym, duchowym i politycznym muzyka, którego życie było ciągłą walką z systemem zniewalania i podporządkowywania jego współziomk6w. W kwietniu 1978 roku odbył się w Kingston “One Love Peace Concert”, mający za cel pogodzić zwalczające się ugrupowania polityczne. Tosh zamiast śpiewać ze swoim zespołem wygłosił ponad 30-minutowe przemówienie, skierowane do zgromadzonej w loży honorowej elity życia politycznego Jamajki. Nie musiał długo czekać na odpowiedź. Kilka tygodni później, gdy echa jego wystąpienia przebrzmiały został aresztowany i pobity do nieprzytomności przez policję. Tylko dzięki znajomej pielęgniarce - jedynej, która udzieliła mu pomocy w szpitalu - udało mu się przeżyć tamtą czerwcową noc 1978 roku. Odszedłszy w tym samym roku od Virgin Records nagrał płytę Bush Doctor wydaną przez Rolling Stones Records. Wydarzenie to było efektem jego współpracy z Mickiem Jaggerem i Keithem Richardsem, którzy namówili Tosha do wydania plyty na rynku amerykańskim. w 1979 roku Longplaye “Mystic Man” i “Wanted Dread Or Alive”, których jednoznaczne przesłanie miłości i sprzeciwu wobec systemu ucisku rasowego i ekonomicznego, zdobyło mu uznanie w Europie i Ameryce. Oddają one specyfikę twórczości Tosha - tajemniczego samotnika, misjonarza nowej kultury i starych prawd. Skoncentrowawszy się na działalności koncertowej milczał niemal przez 4 lata, wydając następną płytę dopiero w 1983 roku. Była nią wielka pieśń tęsknoty za ojczystym kontynentem: “Mama Africa” tryskająca różnorodnością stylistyczną, pełna bogatych aranżcji, perfekcyjnie zagrana przez jego zespół. W 1987 nagrał płytę “No Nuclear War”, której sukcesu nie doczekał. Nazajutrz po jej wydaniu jego dom w Kingston stał się widownią trgedii. Napad rabunkowy zakończył się śmiercią Tosha i jednego z jego przyjaciół, którzy zmarli na skutek odniesionych ran postrzałowych

Dyskografia: The Toughest, Legalize It, Equal Rights, Bush Doctor, Mystic Man, Wanted Dread & Alive, Mama Africa, The Gold Collection, Collection Gold